"Mała rzecz, a cieszy" :-)

Witajcie:-) Dzisiaj zaglądam do Was po krótkiej nieobecności. Nie pokażę dziś nic z moich nowych prac, bo wszystko chwilowo odeszło na dalszy plan, ale ogarnę się i powrócę do dokończenia i zrobienia tego co "zalega mi w głowie";-) Potrzebowałam kilka dni "wolnego" :-) 

Spędziłam weekend z Wiktorką, która wróciła z chemii z Warszawy:-) Dziś mój Aniołek poszedł do szkoły. Dzieci ją wyściskały, naprzytulały:-) Tydzień jej nie było i została tak miło przyjęta. Zaakceptowały ją i polubiły, ale to było oczywiste, ona jest stworzona po prostu do kochania... Dzisiaj moja "mała rzecz, a cieszy" to dwie szklanki świeżego soku z pomarańczy i dwie kanapki! Huura:-) Wiki coś zjadła i wypiła:-) Jaka radość! Przez chemioterapię strasznie trudno zachęcić ją, namówić, poprosić, wyprosić, nakłonić, etc żeby w ogóle coś zjadła. Okropnie schudła, wygląda jak patyczek i tyle też waży...Żołądek pewnie skurczył jej się do wielkości ziarenka grochu i to kolejny problem, bo jak już je to właśnie mikro-porcje. Jak sprawa będzie się pogarszać skończy na woreczkach żywieniowych...ale modlę się i wierzę, że sama da radę, dziś był progres:-) 

W sobotę żeby przemycić choć kilka kęsów wymyśliłam zawody w rozpoznawanie smaków. Razem z siostrą miały zasłonięte oczy i musiały na podstawie kawałka "czegoś tam" włożonego do buzi na wykałaczce rozpoznać z czym mają do czynienia. A to trafił się kawałek banana, a to jabłko czy oliwka, pestki dyni etc. Zawsze te kilka kawałków do przodu. Udało się:-) W piątek dała się namówić na zrobienie pizzy:-) Przy okazji powstała chyba najmniejsza pizza świata o średnicy 2 cm:-) dla jej pieska Blakusa:-) Miała ser, czosnek niedźwiedzi, kukurydzę, pomidory, cebulę, solankowy twaróg i keczup:-) Blakus dostał pół porcji, drugie pół zjadła Wiki;-) plus około 1/3 kawałka pizzy więc znowu do przodu. Moja mama chciała położyć na pizzy kawałki smażonej ryby, ale Wiki protestowała. Potem mówi mi na ucho: "Nie chciałam, bo wtedy Ty byś nie jadła"...zawsze o nie pamięta...Kochana jest, a człowiek cieszy się z każdego kęsa, z każdego mililitra napoju, ze wszystkiego:-)

Uszyłyśmy kwiatki z organzy do opasek (takich z materiału). W domu Wikusia nosi sobie takie opaski. Ozdobiłyśmy kokardkami i perełkami papcie i nawet stopki;-) Wybrałyśmy projekt sowy na poduszkę, którą uszyję dla Wiki i drugą dla jej siostry:-) Naśmiałyśmy się, namalowałyśmy wzorki na paznokciach, kolorowałyśmy, gadałyśmy i robiłyśmy milion rzeczy jakie robią dwie dziewczyny miło spędzające czas;-) Wiki była niezmiernie szczęśliwa, że mój mąż przyjechał po mnie dużo później niż było to zaplanowane:-) Zawsze się z tego cieszy, to jedyna osoba, której wieczne spóźnialstwo mojej drugiej połowy przynosi autentyczną radość:-) 

To były cudowne dni, jak zawsze. Człowiek czerpie z nich tyle ile się da. Cieszy każdym uśmiechem, każdym gestem, choć czasami przechodzą ciarki po plecach gdy mówi "jak będę dorosła" albo o czymś co planuje za jakiś czas, bo każde takie stwierdzenie wywołuje prośbę" Daj Bożę"... I człowiek tak żyje płacząc z radości, bo dostaje telefon od Mamy, że zjadła dwie kanapki i cała rodzina się cieszy i wciąż modli się o nią i dziękuje za wszystko i wierzy, wierzy nieustannie, że będzie z nami, że wyzdrowieje i wszystko się w końcu ułoży...