środa, 21 maja 2014

Czekanie...

Witajcie. Nadal żyję dookoła spraw niezwiązanych z blogiem. Czas rozciąga się i zlewa w jedną część. Nie wiem kiedy kończy się poniedziałek, a zaczyna wtorek. Nie pamiętam kiedy coś robiłam- czy wczoraj, czy przedwczoraj, a może dwa dni temu? Wszystko jest takie irracjonalne. Dzisiaj czekamy na rezonans, który pokaże nam jak się sprawy mają. Rękoma i nogami staram się wierzyć, że idzie ku lepszemu...
Przepraszam, że się nie odzywam, ale zupełnie nie mam do tego głowy ani czasu. Jeszcze nigdy nie miałam takiego oderwania od internetu- widać jest to jednak możliwe;-) W obliczu rzeczy, które stają człowiekowi na drodze- czasami trzeba zweryfikować wszystkie nasze plany, działania i przyzwyczajenia. Nagle wszystko z jednej strony się wyostrza, a z drugiej zamazuje cała reszta...
Może jutro Wiki wróci do domu. Mam taką nadzieję. Potem kolejne decyzje i wybory, których nikt nie chciałby dokonywać...
Razem z moją ukochaną bratanicą będziemy lepić z fimo słodkie babeczki, donaty i torty, jak tylko będzie się dobrze czuła. Nie uwierzylibyście jakie ten "maluch" ma zdolne rączki i ile pokładów cierpliwości i zacięcia w sobie. Ja cierpliwość musiałam rozwijać latami, a ona przyszła z nią na świat w zupełnie naturalny sposób. To mój ukochany Aniołek. 
Nie wiem kiedy wrócę do blogowania. Może jakoś uda mi się to ogarnąć. Teraz żyję wiarą i nadzieją na wyzdrowienie Wiktorki. Reszta jakoś się z czasem ułoży. Proszę trzymajcie kciuki i módlcie się za tą małą Iskierkę!!